وکیل فسخ قرارداد در تهران

یکی از راه‌های انحلال قرارداد، فسخ است. درواقع فسخ معامله از جمله راه‌هایی است که طرفین عقد می توانند با اعمال آن، به تعهدات قراردادی خود خاتمه داده و معامله را بر هم بزنند. استفاده از این نوع حق، مستلزم رعایت شروطی می باشد و در صورتی که ضوابط آن در قرارداد رعایت نشود، نمی توان به حق فسخ استناد نمود.

جالب است بدانید برخی حق فسخ ها تنها برای یکی از طرفین معامله در نظر گرفته شده اند و طرف دیگر نمی تواند از آن استفاده نماید. بنابراین، آگاهی از شرایط فسخ معامله و موارد ابطال قرارداد از طرف خریدار و فروشنده، برای برهم زدن معامله ضروری می باشد. به دلیل پیچیدگی قرارداد و قواعد حاکم بر آن ضروری است قبل از انعقاد قرارداد و یا فسخ قرارداد با وکیل فسخ قرارداد در تهران مشورت کنید.

تفاوت بطلان با فسخ قرارداد در چیست؟

ابطال قرارداد به این معنی است که از ابتدا قراردادی که بین طرفین منعقد شده است، فاقد اعتبار و اثر حقوقی بوده و اصلا وجود خارجی پیدا نکرده است و مانند این است که هیچگونه قراردادی میان طرفین از ابتدا امضا نشده است اما در فسخ قرارداد، عقد به نحو صحیحی منعقد می شود اما بعد از مدتی توسط یکی از طرفین به صورت یکطرفه به هم زده می‌شود. قرارداد تا لحظه فسخ دارای اثر حقوقی است.

در فسخ قرارداد یکی از طرفین می تواند به صورت یک طرفه قرارداد را باطل کند. وی برای اینکار نیاز به توافق با طرف دیگر قرارداد ندارد، اما قبلا باید با طرف دیگر قرارداد در مورد حق فسخ توافق کرده باشد یا این حق بصورت قانونی به او داده شده باشد. آثار عقدی که فسخ می شود تا لحظه ی فسخ از سوی کسی که حق فسخ دارد، باقی می ماند.

برای درک بهتر در قالب مثال آن را توضیح می دهیم. تصور کنید صاحب خانه قراردادی را امضا میکند ولی مستاجر از همان ابتدا مجنون بوده و قرارداد منعقد شده از همان ابتدا باطل است. حتی اگر موجر بعد از ۶ ماه متوجه شود که مستاجر مجنون بوده، باید تمام اجاره دریافتی را مسترد کند، چرا که قرارداد از همان ابتدا باطل و فاقد اثر است. در صورتی که در مورد فسخ، اگر قرارداد اجاره بعد از شش ماه فسخ شود، اجاره بها این مدت صحیح پرداخت شده و نیازی به مسترد کردن آن نیست.

چه مواردی موجب بطلان قرارداد می شود؟​

مواردی که سبب باطل شدن قرارداد می‌شوند عبارتند از:

زمانی که هر یک از طرفین معامله، فاقد اهلیت قانونی لازم در زمان معامله باشند مانند اینکه یکی از طرفین محجور (مجنون، صغیر، سفیه و …) باشد در اینصورت اگر قراردادی در آن زمان منعقد شود، آن قرارداد باطل است.

زمانی که هر یک از طرفین دارای انگیزه نامشروع برای تنظیم قرارداد داشته باشند و انگیزه و نیت خود از تنظیم قرارداد را در آن مطرح کنند، در این صورت  قرارداد باطل می شود.

در فسخ قرارداد، شرایطی بوجود می‌آید که یکی از طرفین، می‌تواند قرارداد را بصورت یک طرفه فسخ کند.

برای فسخ قرارداد نیازی به توافق طرف مقابل نیست، اما آثار قراردادی که فسخ می‌شود، از زمان انعقاد تا زمان فسخ باقی می‌ماند.

در ابطال قرارداد، قرارداد فاقد اثر و اعتبار حقوقی است، اما در فسخ، آثار قرارداد از زمان انعقاد تا زمان فسخ، باقی می‌ماند.

در فسخ قرارداد، باید فسخ از سوی فردی که خواهان فسخ است، اعلام شود و تا زمانی که فسخ اعلام شود، قرارداد دارای اثر حقوقی است، اما در ابطال قرارداد نیازی به اعلام وجود ندارد.